آیا بی پولی در مرور زمان ما را احمق می نماید؟
به گزارش بازی ناتمام، آن ها فکر می کردند، ممکن است خشکسالی 6 ماه دیگر به سراغشان بیاید، بنابرین ترجیح می دادند که حساب بانکی شان خالی نشود، اما این اشتباه محاسباتی از پیامد های منفی کمیابی بود که خودشان از آن خبر نداشتند!
تا بحال برایتان پیش آمده است که از فرط بی پولی دست به خرید های کم اولویت بزنید، چون توان خرید اولویت های بزرگ تر را ندارید؟ مثلا، چون توان خرید مسکن ندارید، اتومبیل گران قیمت خریداری کنید و یا، چون توان خرید اتومبیل مورد علاقه تان را ندارید به جای آن یک گوشی همراه گران قیمت خریداری کنید؟
اگر جوابتان به این پرسش مثبت است، چیز عجیبی نیست،، چون خیلی وقت ها بی پولی پهنای باند فکر ما را کم می نماید و باعث می گردد، دست به تصمیمات نادرست بزنیم و یا خوشی لحظه ای را به اهداف بلندمدت و مایوس نماینده ترجیح دهیم. شاید این قصه این روز های خیلی از ما باشد که برخی از نیازهایمان را پوچ و دور از دسترس بدانیم، از آن ها دست بشوییم و در نهایت پولمان را که از رویا های بزرگ خیلی کمتر است، صرف دلخوشی های کوچک کنیم.
بی پولی باعث کاهش توانایی فکر در کنترل و محاسبه اطلاعات می گردد
بی پولی و یا هر گونه کمیابی خیلی وقت ها باعث کاهش پهنای باند شده و در این حالت فکر قادر به تمرکز بر روی موضوع اصلی نیست. پهنای باند شامل دو مقوله اصلی است که مقوله اول فعالیت هایی مانند حل مسئله، به خاطر سپردن و استدلال منطقی را که جزو ظرفیت شناختی ماست، در بر می گیرد. علاوه بر این پهنای باند، کنترل محاسباتی را که شامل فعالیت هایی مانند تصمیم گیری، برنامه ریزی، تمرکز، حفظ کردن اطلاعات و چندوظیفگی است، بر عهده دارد.
هر دو مقوله نقشی حیاتی در عملکرد فکر ما ایفا می نماید و در فرآیند کمیابی، تحت تاثیر قرار گرفته و توجه فرد را از موضوع اصلی کاهش می دهد. کاهش پهنای باند، نتایج منفی و مخربی مانند عدم صبر، بردباری و تمرکز را نیز در پی دارد.
ما گاهی به خاطر کمیابی، دست به انتخاب هایی می زنیم که اصلا منطقی نیست. در یک تحقیق از گروهی از کشاورزان خواسته شد که خود را در برابر حوادث غیر قابل پیش بینی مانند خشکسالی بیمه نمایند. با اینکه ضرر های خشکسالی بسیار بیشتر از هزینه های بیمه بود، اما آن ها زیر بار پرداخت بیمه نرفتند و ادعا می کردند که پول اضافی برای این کار ندارند! اما جالب اینجا بود که در هر دوره خشکسالی آن ها مبالغی بیشتر از هزینه بیمه متضرر می شدند. این موضوع نشان می دهد که کمیابی، قدرت تفکر محاسباتی آن ها را گرفته بود و اجازه نمی داد، کشاورزان تصمیم درستی بگیرند.
آن ها فکر می کردند، ممکن است خشکسالی 6 ماه دیگر به سراغشان بیاید، بنابرین ترجیح می دادند که حساب بانکی شان خالی نگردد، اما این اشتباه محاسباتی از پیامد های منفی کمیابی بود که خودشان از آن خبر نداشتند!
بی پولی ما را وارد چرخه معیوبی می نماید که گریز از آن بسیار سخت است
بی پولی و کمیابی فرد را وارد چرخه معیوبی می نماید که رهایی از آن کار سختی است. برای مثال کسی که غرق بدهی است در طول زندگی خود بار ها و بار ها این شرایط را تجربه می نماید. به عبارتی فقرا هر روز فقیرتر و ثروتمندان روز به روز ثروتمندتر می شوند. علت این اتفاق فقط و فقط به خاطر مسائل مالی و نابرابری های اجتماعی نیست؛ هر چند این دو عامل هم در بروز فقر بسیار دخیل هستند، اما نکته مهم اینجاست که شرایط کمیابی مانع از تصمیم گیری درست شده و فرد را در گودالی که خود مسبب آن است، می اندازد.
وقتی فکر با کمیابی روبرو می گردد، دائما از یک کار به کار دیگر گریز می زند؛ در چنین شرایطی همواره یک قدم عقب تر هستیم و کار مفیدی انجام نداده ایم! انسان همواره به یک فضای خالی برای تنفس و فراغت نیاز دارد. در زمینه امور مالی نیز این فضای خالی با پس انداز کردن تعریف می گردد. اگر همواره مقداری از درآمدتان را پس انداز کنید، در شرایط بحرانی هرگز تحت تاثیر کمیابی قرار نخواهید گرفت؛ در چنین شرایطی به جای اینکه تحت فشار بی پولی وارد چرخه معیوب شوید، تصمیم های منطقی تری خواهید گرفت و بهتر شرایط را تحت کنترل خود در می آورید.
ناتوانی ما در اندیشیدن به آینده منجر به تصمیم گیری های بد می گردد
مواقعی که غرق در بدهی هستیم، می تواند یکی از بدترین شرایطی باشد که تجربه می کنیم. در این مواقع یکی از ساده ترین و نخستین گزینه ها قرض کردن پول و یا درخواست وام است. این کار یکی از تصمیماتی است که بیشتر افراد در چنین لحظاتی اتخاذ می نمایند، اما نسبت به عواقب آن بی توجه هستند.
وقتی میز غذای رنگینی در مقابلمان است و حساب بانکی قابل توجهی داریم، به ندرت اتفاق می افتد که تصمیمات آینده نگرانه بگیریم. متاسفانه اگر در این روز های خوش و بی درد غفلت کنیم، در مواقع بی پولی قدرت تحلیل درست وقایع و تصمیم گیری منطقی را از دست خواهیم داد. وقتی درگیر کار های زیادی هستیک، ممکن است به غذا های آماده و حتی میان وعده های ناسالم اغذیه فروشی های کنار خیابان روی آوریم؛ در چنین لحظاتی هیچ اهمیتی به سلامتی خودمان نداده و مطلع نیستیم که چنین تصمیماتی تاثیرات مخربی را در پی دارد؛ پیامد هایی که در درازمدت متوجه آن خواهیم شد.
در مواقعی که با کمبود منابع مالی روبرو هستیم با قرض گرفتن و درخواست وام در پی برطرف سریع مشکلمان می گردیم و غافل از این هستیم که احتمالا خیلی زود به دردسر بزرگتری خواهیم افتاد! بدهی هایی که روی هم انباشته می گردد و موعد بازپرداخت وامی که گرفته ایم ما را در یک چرخه کمیابی گرفتار می نماید. در چنین مواقعی ما تنها بر روی زمان حال متمرکز شده و توجهی به آینده نداریم. این قرض گرفتن به ظاهر ساده و زیر بار فشار وام رفتن در آینده تبعاتی ناخوشایند در پی دارد که گاه به ورشکستگی مان می انجامد!
متاسفانه اغلب ما کمیابی را از روش های ناکارآمدی حل و فصل می کنیم که باعث وخیم تر شدن اوضاع می گردد. تصمیماتی که بر پایه آینده نگری گرفته نشده باشد، یکی از تبعات کمیابی است که ما اغلب گرفتار آن شده ایم. کمیابی می تواند در هر چیزی نمود پیدا کند؛ از کمبود وقت گرفته تاکمبود منابع مالی و یا حتی کمبود روابط اجتماعی. متاسفانه کمیابی باعث می گردد ما در شرایط بحرانی دست به انتخاب های اشتباه و عجولانه بزنیم. در این شرایط اغلب ما به جای آینده نگری تنها بر روی حل فوری مشکل متمرکز شده و نسبت به پیامد های طولانی مدت انتخاب هایمان بی توجه هستیم.
پی نوشت: اطلاعات این گزارش برگرفته از کتاب فقر احمق می نماید به نگارش الدار شفیر (انتشارات شنیدار) است.
منبع: فرادید