قوانین جالب تربیت فرزند در ژاپن! - بازی ناتمام

در ژاپن روابط مادر و فرزندی بسیار نزدیک است

در ژاپن روابط بین مادر و فرزند بسیار قوی است. مادر و فرزند کنار هم می خوابند و مادر هنگام بیرون رفتن همواره کودک را همراه خود می برد. در گذشته مادران ژاپنی از پارچه ای برای بستن کودک به خود استفاده می کردند. ارتباط بین مادر و فرزند بسیار عاطفی است. مادر تمام کار هایی که کودک انجام می دهد را می پذیرد و به او به چشم یک کودک بدون نقص و کامل نگاه می نماید.

یکی از قوانین اصلی آن ها این است که کودک تا پنج سالگی اجازه دارد هر کاری که دلش می خواهد انجام دهد. از نظر کشور های دیگر این کار افراط است، اما در واقع کودک با این روش تربیت درک می نماید که بچه خوب و مقبولی است.

این قانون در فرهنگ ژاپن amae نام دارد. این واژه در هیچ زبانی واژه مترادف ندارد، اما می توان آن را به این شکل ترجمه کرد: رویای یک شخص برای دوست داشته شدن یا دلبستگی که ستون ارتباط بین مادر و فرزند است یعنی کودک می تواند به والدین و عشق و محبت آن ها تکیه کند و والدین سالخورده نیز در آینده از حمایت فرزندشان برخوردار می شوند.

در تحقیقی که دانشمندان آمریکایی و ژاپنی در رابطه با ارتباط بین روش تربیت تشویقی فرزند و رفتار بچه ها اجرا شده است به این نتیجه رسیده اند که نگرش مثبت والدین نسبت به کودک، رفتار های مشکل ساز در کودک را کاهش می دهد.

سیستم تربیت فرزند در ژاپن

طبق سیستم تربیت فرزند در ژاپن بچه ها تا قبل از 5 سالگی کامل، از 5 تا 15 سالگی مطیع، و در 15 سالگی با والدین برابر هستند. اما بسیاری کشور ها این روش تربیت را اشتباه می دانند.

فلسفه و هدف این روش تربیت پرورش عضوی از جامعه ای است که در آن جامعه منافع شخصی مهم ترین چیز نیست. در واقع والدین ژاپنی شخصی را تربیت می نمایند که بتواند هدفش را پیدا کند و در عین حال ارزش های خود را بی ارزش تلقی نکند.

در مرحله اول:

والدین عشق بی انتهای خود را نثار کودک می نمایند و از او مراقبت می نمایند.

در مرحله دوم:

عشق آن ها پایانی ندارد. کودک یاد می گیرد که با قوانین جامعه زندگی کند و هدفش را در جهان پیدا کند. رابطه مادر و فرزند قوی است و کودک سعی می نماید تمام کوشش خود را به کار ببرد تا والدینش را ناامید نکند.

در مرحله سوم:

کودک عضو کاملی از جامعه می گردد.

خانواده در درجه اول اهمیت واقع شده است

در ژاپن تربیت کودک به عهده مادر است و زمان بیشتری را با کودک می گذراند. ژاپنی ها معتقدند که کودک تا قبل از 3 سالگی نباید به مهد کودک فرستاده گردد. آن ها هیچوقت پرستار کودک استخدام نمی نمایند و یا کودک را نزد پدربزرگ و مادربزرگ نمی فرستند. اما کودک زمان زیادی را با والدین و پدر و مادر بزرگ خود می گذرانند و رابطه آن ها با خانواده بسیار گرم و صمیمی است. در ژاپن خانواده ها از همدیگر حمایت می نمایند.

در آزمایشی که روی مادر های ژاپنی و اروپایی اجرا شده است از آن ها خواستند که یک اهرام بسازند. مادران ژاپنی ابتدا خودشان اهرام را ساختند سپس از کودک خواستند که اهرام را بسازد. اگر کودک اشتباه می کرد دوباره به او یاری می کردند که اهرام را بسازد. اما مادران اروپایی ابتدا به کودک روش ساختن اهرام را شرح می دادند سپس از او می خواستند که امتحان کند.

مادران ژاپنی از قانون مثل من انجام بده پیروی می نمایند. اما مادران اروپایی بدون نشان دادن نمونه از کودک می خواهند هر کاری را خودش انجام دهد. مادران ژاپنی کودک را مجبور نمی نمایند هر کاری را مثل آن ها انجام دهد آن ها در واقع با نشان دادن نمونه روش کار را به او نشان می دهند.

توجه به احساسات

برای این که به کودک نشان دهیم چگونه در یک جامعه زندگی کند باید احترام به عواطف و احساسات دیگران را به او بیاموزیم. مادران ژاپنی به احساسات کودک احترام می گذارند و به آن ها یاد می دهند که احساسات دیگران را به خوبی درک نمایند. به عنوان مثال وقتی کودک سعی دارد ماشین اسباب بازی خود را بشکند مادر می گوید: ماشین بیچاره الان از ناراحتی گریه میکنه، اما مادر اروپایی کودک را سرزنش نموده می گوید: بسه این کار بدیه

ژاپنی ها ادعا نمی نمایند که روش آن ها برترین است و امروزه ارزش های غربی تاثیر زیادی در رسم و رسومات قدیمی آن ها گذاشته است، اما یکسری ارزش ها مثل نگرش محبت آمیز و آرام بخش نسبت به کودک هرگز تغییر نخواهد کرد.

آیا شما با روش تربیتی ژاپنی ها موافق هستید؟

پ

منبع: برترین ها