چگونه آزادی یک مجرم جنسی در کره جنوبی منجر به تغییر قانون شد - بازی ناتمام

به گزارش بی بی سی، 12 سال پیش، صبح روز 11 دسامبر دختری 8 ساله از اهالی شهر آنسان واقع در جنوب غربی سئول در راه مدرسه بود که چو دو-سون، مجرم سابقه دار 56 ساله او را دزدید.

چو، دختر را به دستشویی کلیسایی در همان نزدیکی برد و به شکلی وحشیانه او را کتک زد و مورد تجاوز قرار داد. نا- یونگ (این نام واقعی آن دختر نیست) جان سالم به در برد هر چند هنوز هم از ضربات جسمی و روحی آن حادثه رنج می برد.

نا-یونگ حالا هم مجبور شده محل زندگی اش را تغییر دهد؛ به مردی که به او تجاوز کرده اجازه داده اند به آنسان بازشود و محل زندگی جدیدش کمتر از یک کیلومتر با خانه نا- یونگ فاصله دارد. چو دو- سون در پی کاهش مجازات خود بعد از 12 سال از زندان آزاد شد.

پدر نا-یونگ چند روز بعد از آزادی چو دو-سون به بی بی سی گفت: نمی خواستیم فرار کنیم اما چاره دیگری نداشتیم. علاوه بر این می خواستم این پیام را هم بدهم که دولت هیچ کاری به غیر از مجبور کردن قربانی به پنهان شدن انجام نداده است.

او همچنین گفت نا-یونگ تمایلی به تغییر محل زندگی شان نداشت چون نمی خواست از دوستان نزدیکش جدا شود. خانواده او علاوه بر این می ترسیدند با نقل مکان به جایی دیگر، هویت شان فاش شود اما به نظر آن ها این تنها گزینه بود: سال ها گذشته اما هیچ چیز تغییر نکرده است. هنوز هم این قربانی است که همه بار را به دوش می کشد.

مستی به عنوان یک بهانه

پفراینده چو باعث شکل گیری انتقادهای گسترده در رابطه با ملایمت سیستم قضایی کشور با مجرمان جنسی شد.

او در ابتدا به 15 سال زندان محکوم شده بود اما بعد تر وقتی ادعا کرد موقع تجاوز به آن دختر مست بوده، دادگاه فرجام خواهی مجازاتش را به 12 سال کاهش داد. دلیلش هم این بود که در کره جنوبی برای جرایمی که تحت تاثیر شدید الکل اجرا شده اند، مجازات هایی بسیار ملایم تر در نظر گرفته می شود.

طبق ماده 10(2) قانون کیفری کره جنوبی که با عنوان سیم سین می یاک هم شناخته می شود، در صورتی که مردان دارای ناتوانی ذهنی جرمی مرتکب شوند، دادگاه می تواند محکومیت شان را کاهش دهد. از سوی دیگر در قانون جو چی گام هیونگ آمده که سوء مصرف مواد به شرایط ذهنی فرد آسیب می رساند.

با این حال کاهش مجازات او با اعتراض های شدید مردم روبرو شد. به گفته یون جونگ-سوک از موسسه جرم شناسی کره، پفراینده چو باعث شک گیری بحث های گسترده در سراسر کشور شده است.

آقای یون می گوید: پفراینده او باعث ایجاد تغییر در قانون کره شد و دیدگاه ما نسبت به تاثیر مستی در ارتکاب جرم را هم عوض کرد. از آن زمان، مجلس قانونگذاری کره، تغییراتی در قانون ایجاد کرده تا متهمان به راحتی نتوانند از مسمومیت با الکل به عنوان دفاع استفاده کنند.

علی رغم افزایش درخواست ها برای لغو این ماده قانونی، هنوز هم بر جای خود باقی است و قضاوت در رابطه با مستی همچنان در حوزه اختیارات دادگاه قرار گرفته است.

در اکتبر 2019 دوره مجازات مردی 26 ساله که به دلیل تعرض جنسی به همکلاسی خود در دانشگاه به 3 سال زندان محکوم شده بود، به 4 سال آزادی مشروط کاهش یافت. در دفاعیه او آمده بود در زمان این اتفاق مست بوده است.

اوایل امسال هم مردی 24 ساله به نام سونگ جونگ- وو بعد از تنها 18 ماه زندان به جرم اداره بزرگ ترین دارک نت هرزه نگاری بچه ها در دنیا، آزاد شد. (دارک نت ها شبکه های اینترنتی خصوصی هستند که افراد می توانند به صورت ناشناس فایل هایی را از طریق آنها به اشتراک بگذارند. ردیابی و شناسایی کاربران این شبکه ها بدون نرم افزار ویژه تقریبا غیر ممکن است. در ماه ژوییه هم درخواست آمریکا برای استرداد سونگ جونگ-وو در یک دادگاه محلی رد شد.

فعالان حقوق زنان می گویند عدم موفقیت در استرداد این مجرم بر تسامح سیستم قضایی با مجرمان جنسی تاکید دارد.

خشم عمومی

آزادی چو باعث شکل گیری ترس و نگرانی عمومی در کره جنوبی شد. بیش از 600 هزار نفر از شهفرایندان این کشور با امضای تقاضانامه ای در وب سایت کاخ ریاست جمهوری موسوم به کاخ آبی خواستار محاکمه مجدد او شده و مخالفت خود با پذیرش دوباره او در جامعه را ابراز کرده اند. درخواستی که از سوی دولت رد شد.

روز 12 دسامبر، وقتی چو که حالا 68 ساله و موهایش جوگندمی شده به محل سکونت همسرش در آنسان بازگشت، خشم عمومی کاملا آشکار بود. جمعیت بزرگی از مردم در محل حاضر شدند و فریاد او را اعدام کنید و او را اخته کنید سر دادند.

وقتی خودروی دولتی حامل چو که توسط افسران عفو اسکورت می شد از راه رسید، برخی معترضان خشمگین شروع به پرتاب تخم مرغ و لگد زدن به ماشین کردند.

به منظور آسودگی خیال مردم، در محله ای که چو در آن اقامت دارد 35 دوربین نظارتی نصب و اتاقک های نگهبانی جدید بر پا شده است. پلیس همچنین تعهد داده بیست و چهار ساعته او را تحت نظر داشته باشد. علاوه بر آن چو باید به مدت 7 سال دستگاه الکتریکی به خود نصب کند.

آن ها علاوه بر این به خانواده نا- یونگ پیشنهاد داده اند یک ساعت هوشمند در اختیار دخترشان قرار دهند که قادر است چو را شناسایی کند و اگر به او نزدیک شود، آژیر بکشد. البته پدر نا- یونگ معتقد است این کار باعث اضطراب بیشتر آن ها می شود و به همین دلیل آن ها این پیشنهاد را رد کرده اند.

او می گوید: صدای آژیر این ساعت، باعث ترس دخترم خواهد شد. او همچنین معتقد است این دستگاه احتمالا بیشتر به مردم کمک خواهد کرد او را به عنوان قربانی تجاوز شناسایی کنند.

صدای قربانی کجاست؟

تحلیل گران قضایی می گویند نظام عدالت کیفری در حال تغییر است اما نه به اندازه کافی.

جونک سئونگ-یون، استاد حقوق دانشگاه ملی پوسان معتقد است برای نظارت قانونی بر مجرمان آزاد شده بدون نگرانی نسبت به مجازات مضاعف، باید در نحوه صدور حکم و فرایند آزادی تغییراتی بوجود بیاید.

جونگ می گوید: اگر دادگاه به جای 12 سال 30 سال زندان برای چو تعیین می کرد، باز هم می شد بعد از 12 سال او را آزاد کرد اما شرایط بسیار سخت تری در نظر گرفته می شد تا جلوی تکرار جرم گرفته شود.

جونگ همچنین معتقد است سیستم قضایی کنونی توجه چندانی به شرایط قربانی ها ندارد: سیستم قضایی کره باید برای نظرات قربانیان اهمیت بیشتری قائل باشد. وقتی دادگاه چو دو-سون را به 12 سال زندان محکوم کرد، صدای قربانی را شنیده بود؟

آزادی چو تا حدی قانو نگذاران را واداشت تا قوانین گوناگونی در رابطه با مجرمان جنسی که از زندان آزاد می شوند، مطرح کنند. یکی از برجسته ترین موارد به کیم یونگ -هو از حزب حاکم دموکرات در کره جنوبی مربوط می شود. او لایحه ای پیشنهاد داده که طبق آن افرادی که به بچه ها تجاوز کرده اند در صورت ارتکاب مجدد این جرم به حبس ابد محکوم و از جامعه جدا خواهند شد.

این فراخوان در زمانی مطرح شده که تخلفات جنسی نسبت به بچه ها در کره جنوبی فرایندی صعودی را طی می کند. طبق آمار و ارقام پلیس این کشور، تعداد تخلف جنسی نسبت به بچه ها زیر 13 سال، از 1083 مورد در 2016 به 1374 مورد در 2019 افزایش یافته است.

جونگ چون-سوک کننده حزب دموکرات کره هم لایحه ای دیگر مطرح کرده که هدفش افزایش سخت گیری ها در رابطه با محدودیت های در نظر گرفته شده برای مجرمان آزاد شده است و طبق آن فاصله ای که این افراد باید از مدارس و زمین های بازی حفظ کنند، از 100 متر به یک کیلومتر می رسد.

خانم جونگ در صفحه فیس بوک خود نوشت: راه حل این مسأله، افزایش مجازات (در رابطه با آزاردهندگان جنسی بچه ها) و تقویت اقدامات حفاظتی برای قربانیان است.

پفراینده چو علاوه بر این به تصویب لایحه ای تحت عنوان قانون چو دو-سون در مجلس ملی این کشور منجر شد که طبق آن محکومان به تجاوز جنسی به بچه ها اجازه ندارند در طول شب و در ساعات رفت و آمد دانش آموزان از خانه خود خارج شوند.

با این حال، یون جونگ-سوک از موسسه جرم شناسی کره می گوید: از آنجایی که جدا کردن این مجرمان از جامعه برای همیشه غیر ممکن است، نظام عدالت کیفری باید ضمانت بدهد که آن ها موقع بازگشت به جامعه، اصلاح شده اند.

او در ادامه با اشاره به این که طبق آمار و ارقام مجازات به تنهایی در جلوگیری از ارتکاب مجدد جرم چندان موثر نیست، گفت مراکز تادیبی باید برای مصلحت جامعه در رابطه با بازپروری این مجرمان تلاش بیشتری انجام دهند: همه از مجرمان جنسی تنفر دارند. همه ما این را می دانیم . همه دنیا از آن ها متنفرند. اما بازگشت آن ها به جامعه اجتناب ناپذیر است. آن ها باز خواهند گشت.

آسیب طولانی مدت

پدر نا-یونگ می گوید باید اقدامات بسیار بیشتری برای حمایت از قربانیان صورت بگیرد. او که نگران است موج گسترده توجهات که با آزادی چو شکل گرفته در نهایت فروکش کند، می گوید خانواده قربانیان به توجه مداوم نیاز دارند.

انتصاب مأموران دولتی یا مددکاران اجتماعی که با قربانیان در تماس باشند، بسیار سودمند خواهد بود. همین که یک بار در ماه یا هر دو ماه یک بار به ما زنگ بزنند و حال مان را بپرسند، باعث می شود بیشتر احساس امنیت و اطمینان خاطر کنیم. شما تنها نیستید و ما پشت تان ایستاده ایم. این جمله ایست که خانواده های قربانیان واقعا دوست دارند بشنوند.