کشف فسیل غول پیکرترین هزارپای تاریخ - بازی ناتمام

به گزارش خبرنگاران، نکته جالب توجه در خصوص کشف مورد نظر این است که بزرگ ترین فسیل هزارپا غول پیکر پس از سقوط بخشی از یک صخره به ساحل در نورثامبرلند هاویک پیدا شد. این اتفاق زمانی رخ داد که یک دانشجوی دکترا که در امتداد این ساحل مشغول قدم زدن بود، در سال 2018 آن را پیدا کرد. دکتر نیل دیویس، از دپارتمان علوم زمین دانشگاه کمبریج و نویسنده اصلی مقاله در خصوص این فسیل، گفت: این یک کشف کاملا تصادفی بود. سنگ همانطور که سقوط نموده بود، شکاف خورده بود و فسیل را کاملاً نمایان می کرد، که یکی از دانشجویان دکترای سابق ما به طور اتفاقی هنگام قدم زدن در آن حوالی، آن را مشاهده کرد.

فسیل با اجازه سازمان منابع طبیعی انگلستان و زمین داران هویک، برداشته شد و برای تجزیه و تحلیل به دانشگاه کمبریج برده شد. گفته می گردد همین تکه سنگ آنقدر بزرگ که برای جابجایی آن از چهار نفر بهره گرفته شد. اکنون کارشناسان قدمت این فسیل را به حدود 326 میلیون سال پیش (دوره کربنیفر) رسانده اند و پیروز به شناسایی بخشی از بدن یک Arthropleura (هزارپای غول پیکر باستانی) به طول یک خودرو و وزن 50 کیلوگرم در آن شده اند که زمانی در شمال انگلستان می زیسته است.

دانشمندان معتقدند Arthropleura کشف شده برای اینکه بتواند تا این میزان بزرگ گردد، باید یک رژیم غذایی گیاهی غنی از مواد مغذی پیدا نموده باشد و حتی ممکن است یک شکارچی بوده باشد که از سایر بی مهرگان یا دوزیستان کوچک تغذیه می نموده است. این نشان می دهد که Arthropleura بزرگترین حیوان بی مهره شناخته شده در تمام دوران بوده است، حتی بزرگتر از عقرب های دریایی باستانی که رکوردداران قبلی بودند. تا به امروز دو نمونه دیگر از این موجود ما قبل تاریخ کشف شده که هر دو در آلمان بوده و البته هر دو کوچکتر از نمونه بدست آمده در انگلستان هستند.

نمونه نو کشف شده در انگلستان، از چندین بخش اسکلت بیرونی مفصلی تشکیل شده است که از نظر شکلی بسیار شبیه به هزارپا های مدرن است. کارشناسان بر این باورند که این فسیل نمایانگر بخشی از اسکلت بیرونی این موجود است که در نزدیکی بستر رودخانه ریخته و به وسیله ماسه حفظ شده است. طول این قطعه حدود 75 سانتی متر است و دانشمندان را به این باور رساند که کل بدن این جانور می توانست حدود 2.7 متر طول و 50 کیلوگرم وزن داشته باشد. بعلاوه بقایای این موجود مربوط به دوره کربونیفر است که بیش از 100 میلیون سال قبل از عصر دایناسور ها محسوب می گردد. در آن موقع، جزیره انگلستان در نزدیکی خط استوا قرار داشت و آب و هوایی گرم و بارانی داشت.

دکتر نیل دیویس، می گوید: پیدا کردن چنین فسیل های هزارپا غول پیکر بسیار نادر است، زیرا وقتی می میرند، بدن آن ها تمایل به از هم گسیختگی دارد، بنابراین احتمالاً فسیل مربوط به یک پوسته پوست اندازی شده است که حیوان هنگام رشد آن را رها نموده است. وی می افزاید ما هنوز سر فسیل شده چنین موجودی را پیدا ننموده ایم و همین امر هنوز باعث شده که سوالات بسیاری درباره این جانوران بی پاسخ بماند. بازسازی های قبلی نشان می دهد که هزارپا های Arthropleura در باتلاق های زغال سنگی زندگی می کردند، اما نمونه نو نشان داد که آن ها زیستگاه های جنگلی باز نزدیک ساحل را ترجیح می دهند.

دکتر دیویس و همکارانش بر این باورند که برای رسیدن به چنین میزان بزرگی، این موجود باستانی باید رژیم غذایی پرمغذی داشته باشد. در آن موقع دانه های مغذی زیادی در بستر برگ ها وجود داشت، و حتی ممکن است آن ها شکارچیانی بوده باشند که از سایر بی مهرگان و حتی مهره داران کوچک مانند دوزیستان تغذیه می کردند. این جانوران غول پیکر قبل از اینکه در دوره پرمین منقرض شوند، حدود 45 میلیون سال در منطقه ها استوایی می خزیده اند. علت انقراض آن ها نامشخص است، اما می تواند به علت گرمایش جهانی باشد که آب و هوا را برای زنده ماندن آن ها بسیار خشک نموده بود، یا به علت ظهور خزندگانی بزرگتر که برای بدست آوردن غذا با آن ها به رقابت پرداختند.

منبع: sci-news

ترجمه: مصطفی جرفی-خبرنگاران