خنده تلخ ما از گریه غم انگیز تر است - بازی ناتمام

گروه دانشگاه خبرنگاران-مهدی طرفی؛ * ما عادت کردیم به بی عدالتی، به فریاد هایی که شعار هایی توخالی بیش نیست، گریه های مادرانه ای که طعم فقر را صدا می زند، به تعطیلی کارخانه ها و نفس های خسته ای که طعم خاک می دهد، به نخل هایی که دیگر سر ندارند...

ما روزانه می بینیم که کارون نابود می گردد، باران رحمت گریبان فقیران را می گیرد. می بینیم که وزیر و وکیلش با پیاده وری بر برگان خزان طعم طبیعت را بچشد و پیرمردی بازنشسته که حاصل کوشش سی ساله خود را در سه ساعت باران نابود شده می بیند. ولی ما می خندیم، تا کسی نشنود که اینجا زندگی سخت جریان دارد، وقتی خاک می گردد با خنده می گوییم ما خاک شش داریم!

سیل که می گردد با شادی شهرمان را ونیز می خوانیم! چله تابستان با شادی می گوییم، رَنک یک جهانی شدیم... آلوده ترین شهر جهانیم و به آن افتخار می کنیم. آب کارون را که بردند شاد شدیم که زمین گل کوچیک هم جور شد. اما وقتی جدی شویم می گوییم، نمی گذارند خوزستان پیشرفت کند. به همین راحتی تمام تقصیر ها را گردن این و آن می اندازیم که خود شانه از مسئولیت خالی کنیم...

ما مردم، مسئول وضع موجود خوزستان هستیم. چرا رنگ و زبان و قوم خود را ترجیح دادیم به زندگی شهرمان. روز انتخابات قلم را به سمت هم زبان خود چرخاندیم، روزی که مسئولیت ها را توزیع کردند، قومیت خود را اولویت دادیم، آن روز که هوا نداشتیم از روی ظاهر قضاوت کردیم و فریاد زدیم هوا نداریم، ولی هواتو داریم آن روز ها باید فاتحه شهرمان را بخوانیم!

اینجا همان جاییست که به دست مردم خود در حال نابودی است؛ مردمی که بجای مطالبه گری، جوک می سازند. مردمی که از انتخاب های نادرست خود درس نمی گیرند. مردمی که جای حل مشکل دنبال شانه خالی کردن هستند... حاضرند به دست فامیل خود نابود شوند تا غریبه ای زندگیشان را بسازد. ما می خندیم خنده ای که تلخ تر از هزار سال گریه است...

*مهدی طرفی-فعال دانشجویی استان خوزستان

انتشار یادداشت های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط خبرنگاران نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه ها و فعالین دانشجویی است.