راه های موثر برای کم حرف شدن؛ چگونه کم حرف بزنیم؟
به گزارش بازی ناتمام، چگونه کم حرف بزنیم؟ بسیاری از اندیشمندان و بزرگان درباره کم حرف زدن و فواید آن سخن می گویند و خاموشی و گزیده گویی را بر حرف زدن بی فایده ترجیح می دهند، برای گزیده گویی و کم کردن صحبت ها راه چاره های تأثیرگذاری وجود دارد که موجب می گردد تا علاوه بر کم صحبت کردن تأثیر سخنان شما بر روی دیگران بیشتر گردد.
خبرنگاران| شاید کم حرف زدن مورد پسند بسیاری از ما باشد، اما در عمل برای انجام آن ناتوان باشیم و مدیریت درست بر روی آن نداشته باشیم، جالب است بدانید با استفاده از بعضی راه چاره ها می توانید بر روی صحبت کردن خود مدیریت داشته باشید، این کار به وسیله انجام بعضی تمرینات مداوم امکان پذیر است و موجب می شود تا با کمتر حرف زدن بیشتر مورد علاقه اطرافیان خود باشید.
به گزارش خبرنگاران، پر حرفی می تواند ریشه در کودکی فرد داشته باشد، حرف زدن کودک با خودش و بیان داستان های تخیلی می تواند منجر به پر حرف شدن کودک شود؛ و یا شاید این تصور وجود داشته باشد که سکوت کردن شما موجب کمتر شدن محبوبیت و حاکمیت سکوت بر جمع می شود، اما در حقیقت کمتر حرف زدن موجب می شود تا شما سخنان تأثیرگذار بیشتری را ارائه دهید.
گوش دادن یاری می نماید اطلاعات بیشتری کسب کنید و اطرافیان را بهتر بشناسید و به شما یاد می دهد که چگونه با جملات مختصر و مفید منظور خود را به درستی منتقل کنید. در ادامه سه استراتژی کاربردی برای پیشگیری و درمان پرحرفی را معرفی می کنیم. همراه ما باشید.
راه چاره اول: حرف خود را تا جایی که امکان دارد مختصر کنید
هر سخن وقتی و هر نکته مکانی دارد. قبل از اینکه سخن گفتن را آغاز کنید، از خودتان بپرسید که آیا واقعا ضروری است که چیزی بگویید یا نه. اگر آنچه قصد گفتنش را دارید ربطی به بحث ندارد، بهتر است از گفتن آن پرهیز کنید. مردم جذب صحبت های کسی می شوند که کلمات و جملات خود را بادقت انتخاب می نماید. کسانی که همواره در حال اظهارنظر و نقل داستان هستند به مرورزمان محبوبیت خود را از دست می دهند. معمولا بیشتر گفته های افراد پرحرف بی ربط و غیرضروری است.
گاهی تنها دلیل افراد برای حرف زدن شکستن سکوت است. این افراد برای شکستن سکوت در جمع های علمی و حرفه ای مثل محیط کار یا مدرسه سخن گفتن را آغاز می نمایند. اما باید بدانیم که گاهی سکوت چندان هم بد نیست و احتیاجی به شکستن این سکوت وجود ندارد. مثلا زمانی که شما و همکارتان در یک اتاق مشغول استراحت هستید، احتیاج نیست سکوت را با آغاز یک گفت وگوی غیرضروری از بین ببرید. شاید همکار شما برای استراحت به سکوت احتیاج داشته باشد و تمایلی به صحبت نداشته باشد. در چنین مواقعی لبخند زدن محبت آمیز و حفظ سکوت مؤدبانه تر خواهد بود.
وقتی زیاد و مداوم حرف می زنید، هرچه به ذهن تان می رسد به زبان می آورید. برای اینکه یاد بگیرید کم حرف بزنید، باید یاد بگیرید که قبل از حرف زدن فکر کنید. قبل از حرف زدن به آنچه می خواهید بگویید کمی فکر کنید و حرف تان را سبک سنگین کنید. این روش باعث می شود از زدن بعضی حرف ها منصرف شوید و کمتر حرف بزنید.
کسانی که زیاد صحبت می نمایند به احتمال زیاد بسیاری از اطلاعات محرمانه و حرف های خصوصی را ناخواسته بر زبان می آورند. قبل از زدن چنین حرف هایی حتما کمی مکث کنید. نباید فراموش کنید که آب رفته به جوی بازنمی شود. همواره وقت دارید که اطلاعات بیشتری را درمورد یک مسئله در اختیار دیگران قرار دهید، اما وقتی حرف محرمانه ای را در جمع بر زبان می آورید، دیگر آن حرف خصوصی نیست و، برای جبران، کاری از دست شما ساخته نخواهد بود.
وقتی حواس تان به زمان باشد، کمتر حرف خواهید زد. معمولا بعد از گذشت 20 ثانیه احتمال اینکه مخاطب تان تمرکز خود را از دست بدهد زیاد است. درنتیجه، وقتی 20 ثانیه حرف زدید، حواس تان به مخاطبین باشد که آیا مشتاق شنیدن ادامه سخنان شما هستند یا خیر. به زبان بدن آنها توجه کنید. بی قراری، چک کردن مداوم تلفن همراه و نگاه کردن به درودیوار نشان می دهد که مخاطب شما خسته شده است. پس بهتر است هرچه سریع تر حرف را کوتاه و تمام کنید. در حالت کلی، بهتر است بیش از 40 ثانیه به طور مداوم صحبت نکنید، چون باعث می شود مخاطب خسته شود و به ادامه حرف های شما توجه نکند.
گاهی صرفا برای برطرف تشویش حرف می زنیم. پس هروقت احساس کردید پرحرفی می کنید تا استرس خود را کاهش دهید، بهتر است برای غلبه بر استرس خود از روش های مناسب تر یاری بگیرید. در مواقع پرحرفی بهتر است چند لحظه سکوت و احساس خود را ارزیابی کنید. آیا استرس دارید؟ اگر استرس دارید تا ده بشمارید یا نفس عمیق بکشید. اگر قرار است برای جمع سخنرانی کنید، بهتر است، برای کاهش استرس، متن سخنرانی خود را آماده و از چند روز قبل آن را تمرین کنید. البته کمی استرس قبل از سخنرانی اصلا عجیب نیست و طبیعی است. اگر همواره از بودن در جمع احساس استرس می کنید برای حل مشکل به یک روان پزشک مراجعه کنید.
این مورد بیشتر در موقعیت های مختلف کاری رخ می دهد و افراد برای جلب توجه و تاثیرگذاری روی دیگران حرف می زنند. بهتر است برای جلب توجه و، به اصطلاح، خودی نشان دادن پرچانگی نکنید.
بدانید که برای مخاطبین، مختصر و مفید حرف زدن از حرف های بی سروته جذاب تر است. به جای پرحرفی کردن درباره خودتان، حرف هایی بزنید که واقعا ارزش گفتن دارند.
راه چاره دوم: بیشتر گوش کنید
هنگام گفت وگو هرگز گوشی خود را چک نکنید یا اطراف را نگاه نکنید. به اینکه برای شام چه بخورید یا بعد از ساعت کاری کجا بروید فکر نکنید. تمام توجه خود را به طرف مقابل معطوف کنید. به این ترتیب، بهتر گوش می کنید و درمورد آنچه گفته می شود تمرکز دارید. به چشم های گوینده نگاه کنید و اگر گاهی تمرکز خود را از دست دادید، سعی کنید به زمان حال برگردید و به گوش دادن ادامه دهید.
برقراری ارتباط چشمی نشانه توجه شماست. هنگامی که کسی با شما صحبت می نماید به چشم های او نگاه کنید. این کار به معنای حضور و توجه شماست. قطع ارتباط چشمی ممکن است دور از ادب و به معنای بی توجهی باشد. هنگام گفت وگو تلفن همراه خود را داخل کیف یا جیب خود بگذارید تا مجبور نشوید هرازچندگاهی گوشی را نگاه کنید و حواس تان از جریان گفته منحرف شود. اگر مخاطب تان هنگامی که شما در حال صحبت هستید تماس چشمی خود را با شما قطع کند، این حرکت به احتمال زیاد نشانه این است که او خسته شده یا شما پرحرفی نموده اید. در چنین مواردی بهتر است کمی مکث کنید یا به طرف مقابل نیز فرصت حرف زدن بدهید.
سعی کنید گوش دادن فعالانه را یاد بگیرید. هنگامی که کسی در حال حرف زدن است، شما باید به حرف های او گوش کنید. طرف مقابل را هنگام گوش دادن قضاوت نکنید. حتی اگر با آنچه گفته می شود مخالفید، منتظر بمانید تا نوبت شما برای حرف زدن برسد. وقتی دیگری در حال حرف زدن است، به جای فکرکردن به اینکه چه جوابی باید بدهید، روی حرف های او تمرکز کنید. برای تمرکز بهتر می توانید گفته های طرف مقابل را در ذهن خود تصور کنید. هچنین می توانید کلمات و عبارت های کلیدی حرف های او را به خاطر بسپارید.
در هر گفت وگویی نوبت حرف زدن به خود شما هم می رسد. قبل از حرف زدن نشان دهید که به آنچه گفته شده گوش داده اید. حرف هایی را که شنیده اید با جمله بندی خودتان تکرار و سؤال کنید. لازم نیست صحبت های طرف مقابل را کلمه به کلمه تکرار کنید. فقط برداشت خود از صحبت های او را بیان کنید. گوش کردن فعال باعث توجه کامل به حرف های طرف مقابل می شود و به او نشان می دهد که شما در حال گوش دادن هستید. البته باید بدانید که گوش دادن فعال به معنای قطع کردن مداوم صحبت های گوینده یا راهی برای بیان نظرات خودتان نیست.
از عباراتی مثل پس شما می گویید برای جشنی که شرکت در هفته آینده برگزار خواهد نمود نگران هستید بهره ببرید. بعد از چنین عباراتی می توانید از گوینده سؤال کنید. به عنوان مثال، جمله قبلی را با این سؤال ادامه دهید، فکر می کنید علت این نگرانی چیست؟ اگر مایل باشید می توانیم بیشتر دراین باره صحبت کنیم. هنگام مصاحبه سعی کنید احساس همدلی خود را به طرف مقابل نشان دهید و او را قضاوت نکنید.
راه چاره سوم: در رعایت قوانین کم حرفی بیراهه نروید
رعایت کم حرفی به این معنا نیست که در مواقع لزوم از خودتان دفاع نکنید یا منظور خود را بیان نکنید. اگر مسئله ای به طور جدی ذهن تان را درگیر نموده یا نظری دارید که احساس می کنید بسیار اهمیت دارد، حرف تان را بزنید. افراط در کم حرفی نیز مثل افراط در هر کار دیگری صحیح نیست. پس به بهانه کم حرفی اطرافیان را از شنیدن نظرات مهم و شاید حیاتی خود محروم نکنید. دانستن اینکه چه زمانی ضروری است حرف بزنید از اصول اولیه مهارت در کم حرفی است. به عنوان مثال، وقتی در زندگی شخصی خود دچار یک مشکل جدی می شوید، بهتر است، برای یاری دریافت از دوستان و نزدیکان مورداعتمادتان، مشکل را با آن ها در میان بگذارید. یا اگر در زمینه کاری نظری دارید که می تواند تأثیرات مثبتی روی فرایند کار داشته باشد، حتما نظر خود را در جمع مدیران و همکاران بیان کنید.
همان طور که گفته شد، برقراری ارتباط چشمی بسیار مهم است. اما ارتباط چشمی مداوم برای طرف مقابل چندان خوشایند نخواهد بود. هدف از ارتباط چشمی ایجاد اعتماد و جلب توجه است، اما اگر بیش ازحد بر ارتباط چشمی اصرار کنید، نتیجه معکوس خواهید گرفت و باعث سلب اعتماد طرف مقابل خواهید شد. بهتر است بعد از هر 7 تا 10 ثانیه ارتباط چشمی، راستا نگاه خود را تغییر دهید.
ارتباط چشمی افراطی در بعضی فرهنگ ها، به ویژه فرهنگ های آسیایی، به معنای بی احترامی است. پس بهتر است در برخورد با افرادی با فرهنگ های متفاوت، از اصول و آداب معاشرت آنها، ازجمله درمورد برقراری ارتباط چشمی، مطلع شوید.
هر انسانی نظر و عقیده منحصر به خودش را دارد. تعریفی که هر فرد از درست و غلط دارد ممکن است با دیگری متفاوت باشد. وقتی به حرف های فرد دیگری گوش می کنید، ممکن است چیزهایی بشنوید که چندان هم موردقبول شما نیستند. اما بهتر است قضاوت کردن کردن درباره دیگران را تاخیر بیندازید. اگر مچ خودتان را هنگام قضاوت طرف مقابل گرفتید، دست از قضاوت بردارید و روی صحبت های او متمرکز شوید. تحلیل شنیده های تان را به بعد
منبع: فرادید