رسانه و جمهوریت
به گزارش بازی ناتمام، مردم بی بهره از دانش های لازم برای تصمیم گیری و کاملا تحت تاثیر رسانه ها، به دو رقیب رای می دهند و یکی را مدیر اجرایی و دیگری را مدیر قانون گذاری و نظارت کشور می نمایند؛ آن هم در فاصله زمانی 2ساله.
گروه دانشگاه خبرنگاران، امیرعلی وطن دوست باجیگران؛ در کشورهایی با نظام جمهوری با هر -پسوند و پیشوندی- که رای و نظر مردم تاثیر مستقیمی بر جهت گیری های سیاسی کل کشور دارد؛ همیشه سعی و کوشش صاحبان قدرت، برجسته سازی موضوعات مورد توجه خود و حزب آنها توسط رسانه های همسو با آنهاست. این کوشش ها بدان سبب است که کسب صندلی قدرت بدون حمایت مردم برای این افراد ممکن نیست و تنها راه برای کسب صندلی اجرایی همان انتخابات است. دولت های مختلف با جهتگیری های برخیا کاملا مخالف هم روی کار می آیند آنهم با رای خود مردم!
دموکراسی که بعنوان یکی از اصول پذیرفته شده نظام های سیاسی بیشتریت کشورهای دنیا نهادینه شده است یک اشکال عظیم دارد و آنهم برابری آراست! یعنی می زان تاثیر نظر و رای یک استاد دانشگاه با یک سارق گردنه که هردو شناسنامه کشور را دارند، یکسان است. و چه بسا رای نفر دوم تحت تاثیر پروپاگاندای نامزدی دورو باشد ولی به هرحال رای هردو یک می زان از ارزش را دارد و به همین دلیل است که گاهی شاهد هستیم دو فاصله دوسال دو کاندید با جهت گیری های صد درصد متضاد توسط مردم به مناسب قدرت می رسند؛ برای مثال حسن روحانی بعنوان رئیس جمهور منتخب ایران در سال96 و محمدباقر قالیباف منتخب مردم تهران در سال98!
این همان اثر رسانه است. مردم بی بهره از دانش های لازم برای تصمیم گیری و کاملا تحت تاثیر رسانه ها، به دو رقیب رای میدهند یکی را مدیر اجرایی و دیگری را مدیر قانون گذاری و نظارت کشور می نمایند آنهم در فاصله زمانی 2ساله. و نتیجه این رفتارهای هیجانی و شتاب زده می گردد آشفته بازار امروز ایران. حتی تاثیر رسانه ها فراتر از این نیز هست، زمانی که رسانه هایی نیز هستند که به مردم تلقین می نمایند رای و نظر آنها هیچ تاثیری بر اساس حکومت جمهوری کشورشان ندارد!
در چنین آشفته بازاری که امکان فعالیت برای اندیشمندان نیست و کاسبان اندیشه و کاسه لیسان قدرتمندانِ مفسد بر کارند چگونه می گردد گامی در جهت اصلاح برداشت آنهم با مردمی بی سواد، جو زده با تفکرات سطحی و بعضاً بچگانه؟
چاره کار رجوع و حمایت از اندیشمندان و روشنفکران است البته بشرط تفکر. گاهی به آثار تئوریسن های انقلاب که بیشتر این آثار قبل از انقلاب نگاشته شده اند، نگاهی می اندازم و با خود می گویم چرا برخی از حرف های بنیادی و اساسی که امکان اجرای آنهابا گذشت 42سال از انقلاب وجود داشته، هنوز محقق نشده؟ و ما در جهت پَسرفت فکری عموم جامعه پیش رفته ایم ولی رشد و پیشرفتی در قوه تفکر عموم مردم حاصل نشده؟!
امیرعلی وطن دوست باجیگران - مهندسی موادومتالورژی دانشگاه فردوسی مشهد
انتشار یادداشت های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط خبرنگاران نیست و صرفاً منعکس نماینده نظرات گروه ها و فعالین دانشجویی است.
منبع: خبرگزاری دانشجو