گزیده ای از آخرین مصاحبه جام جم با علی انصاریان:خداحافظی؟! یعنی چه؟! - بازی ناتمام

به گزارش خبرنگاران به نقل از روزنامه خبرنگاران، علی انصاریان پس از روزها جنگیدن با ویروس کرونا آسمانی شد و از میان ما پرکشید. جواب های آن روز علی در کافه میرداماد را بارها و بارها خواندم. چیه این زندگی...

با مرگ مساله داری؟

خیلی. از مرگ خوشم نمی آید. این همه سختی می کشی بعد یکباره از این جهان بروی... خداحافظ...یعنی چه!

اگر نامیرا شوی چگونه زندگی می کنی؟

همین جوری که الان زندگی می کنم به زندگی ادامه خواهم داد. دوست دارم خودم انتخاب کنم کی بمیرم. به خدا بگویم الان وقتش است. انسان موجود جاه طلبی است و نمی تواند با مرگ کنار بیاید.

کمی از خوشی های زندگی ات بگو.

با مادرم عشق می کنم. استاد این هستم که شاکی اش کنم و به من غر بزند. نماز که می خواند، نگاهش می کنم و لذت می برم. با افراد خانواده ام خیلی حال می کنم. با دوستانم خوش می گذرانم و سفر می روم. زندگی، سیاهی و تلخی زیاد دارد، اما من سعی می کنم خوبی ها و روشنی ها را ببینم.

این که ازدواج نمی کنی برای وابستگی بیش از حد به مادرت است؟

خیلی وابسته ام. 30 تا 35 سالگی تصمیم داشتم ازدواج کنم، اما دو سال کامل درگیر بیماری پدرم بودم. خدا را شکر در آن دوره نوکری پدرم را کردم. او درگیر سرطان شد و روزهای سختی را سپری کردیم. بعد از فوت بابا ، دو سه سالی طول کشید تا توانستم خودم را جمع و جور کنم. موهایم بعد از فوت بابا سفید شد. بعد از آن تصمیم گرفتم حالم را با مادرم خوب کنم.

عشقِ سینما، عاشق فوتبال

یادش به خیر. آخرین بار که به روزنامه آمد چهار سال پیش بود. با همان ریش جوگندمی، با همان هیبت سینمایی و البته همان خنده های لذیذ.

دو ساعت گپ زدیم با علی درباره فوتبال و سینما. آخرش فهمیدیم او بیش از آن که فوتبالی باشد یک دیوانه و عاشق فیلم بوده؛ از کودکی تا همین حالا! آدینه های کودکی اش دست در دست پدر در سینماهای میدان خراسان، میدان شهدا و لاله زار می گذشت.

بعدها هم که فوتبالیست شد، 28 هزار تومان از پول اولین قراردادش را داد برای خرید یک دستگاه ویدئو. می گفت فوتبال را خیلی دوست داشتم؛ اما در همه این سال ها، سینما بخشی از ذهن و وجودم بود...با این حال هیچ وقت نگفت من سینمایی هستم. حتی در بیو اینستاگرامش هم هیچ گاه ننوشت؛بازیگر.وقتی کارنامه حرفه ای اش را مرور کردم به یک عدد عجیب و غریب رسیدم. علی درست به همان اندازه که در پرسپولیس و استقلال گل زد (25 گل)، کار سینمایی و تلویزیونی دارد (25 اثر). در نوع خودش جالب است.

الگوی سینمایی، خاطره سینمایی

علی انصاریان یک الگوی سینمایی جذاب داشت. خودش می گفت: عظیم ترین آدمی که از ورزش به سینما آمد و در آن پیروز بود، محمد علی فردین است. او زمانی نایب قهرمان کشتی آزاد جهان بود و بعد از ورود به سینما هم به یادماندنی ترین فیلم های تاریخ سینمای ایران را بازی کرد و اسطوره شد.خاطره سینما و فیلم دیدن هم که تا دلتان بخواهد داشت: چیزی که می گویید مربوط به دوره هدایت بود.

همان موقع که در مدرسه و مسجد برای بچه ها فیلم نمایش می دادند. مثلا در مدرسه ما یکی دو تومان از بچه ها پول می گرفتند و آپارات ها روی پرده سفید برای ما فیلم پخش می کردند.

از همان ها که اگر شاگردی بلند می شد، سایه اش می افتاد روی پرده و بخشی را سیاه می کرد. بعد بچه های دیگر داد می زدند و می گفتند بشین! بیشتر فیلم های بروس لی مثل اژدها وارد می گردد و خشم اژدها را من آنجا دیدم. دیدن این فیلم ها که تمام می شد، وسط حیاط مدرسه همه آغاز می نمایند همدیگر را زدن! وقتی به خانه برمی گشتم لباس هایم پاره بود و بدنم هم مثل بدن بروس لی، جای پنجه های خونی بود! دعوا کردن های من از آن زمان آغاز شد.

واقعا تب و تاب سینما داشتم و تحت تاثیر فیلم هایی بودم که می دیدم.