آمه زایکو؛ مجسمه های شیرین و سنتی ژاپنی - بازی ناتمام

تاریخچه

آمه زایکو در طول دوران هیان (Heian) ژاپن در بین سال های 794 تا 1185، از چین به این کشور وارد شد. این خوراکی به صورت خاص به عنوان یک پیشکش به کاربرده می شد و به همین خاطر آمه زایکو در این زمینه کاربری ویژه ای یافت. این آب نبات به یک پیشکش زیبا و قابل خوردن تبدیل شده بود. اندکی پس ازآن بود که گستره مصرف این مجسمه های شیرین به کاربری های دیگر نیز توسعه یافت. در طول دوران ادو (Edo) در بین سال های 1603 تا 1868، آمه زایکو به یک نوع از تفریح خوردنی در ژاپن بدل شده بود. افرادی که در فستیوال ها و جشن های ژاپنی در خیابان ها به اجرای مراسم می پرداختند، معمولا درست در مقابل چشمان مشتریان به ساخت این مجسمه ها مشغول شده و آن ها را به حاضران در فستیوال می فروختند. از آن روز تا به امروز، هنر آمه زایکو رو به افول بوده است و امروزه تنها 50 هنرمند سازنده آمه زایکو یا همان آمه شوکونین ها در سراسر ژاپن باقی مانده اند.

هنر

آمه زایکو بسیار ظریف است و به همین خاطر نیز ساخت آن بسیار سخت است. هر بخش از این آب نبات باید درحالی که هنوز نرم، انعطاف پذیر و داغ است بر روی چوب چسبانده گردد. به همین خاطر نیز هنرمندان سازنده این آب نبات باید به شدت دقت نمایند تا خودشان را با ریختن این مایع داغ و چسبناک نسوزانند. معمولا از یک قیچی تک لبه برای ایجاد شکل های دلخواه استفاده می گردد ولی ابزارهای دیگر نیز برای این کار قابل مصرف هستند. فرایند ساخت مجسمه به خودی خود بسیار سریع است زیرا باید پیش از سرد شدن محلول شیرین ساخت آن به انتها برسد. درنهایت نیز هنرمندان با استفاده از رنگ های خوراکی به این مجسمه رنگ و رویی زنده تر می دهند و به این ترتیب این مجسمه های ویژه به معنای واقعی کلمه به دنیای واقعی پای می گذارند.

مواد اولیه

ماده اصلی تشکیل دهنده آمه زایکو، نوعی شربت به نام میزوآمه (mizuame) نام دارد. میزوآمه یک نوع شیرین نماینده ویژه است که در ژاپن طراحی شده است و کاربری های سنتی متعددی دارد. این ماده موجب می گردد که واگاشی (wagashi) و سایر شیرینی های ژاپنی، براقی ویژه و منحصربه فرد خود را بیابند. بعلاوه از میزوآمه برای شیرین کردن دسرهای مختلف ژاپنی نیز استفاده می گردد. فراوری میزوآمه به وسیله تغییر دادن نشاسته موجود در برنج به یاری افزودن مالت انجام می گردد و محصول نهایی به شربت ذرتی که در کشورهای غربی فراوری می گردد شبیه است. البته می توان برای ساخت آن از سیب زمینی نیز استفاده کرد ولی نسخه های ساخته شده با سیب زمینی به نسبت نمونه های ساخته شده با برنج که آسومایی میزوآمه (asmugi mizuame) نام دارند، طعم کمتری دارد.

انواع آمه زایکو

آمه زایکو را تقریبا می توان به هر شکلی درآورد، از سگ و پاندا و اسب گرفته تا ماهی قرمز. با این وجود شگفت آورترین نمونه های ساخته شده با آمه زایکو را باید نسخه هایی از ماهی و یا سنجاقک دانست که با مقدار واقعی این حیوانات ساخته می شوند. آمه زایکو به دلیل ابعاد کوچک این موجودات، پس از ساخته شدن خیلی واقعی به نظر می رسد. درهرحال و در صورت انتخاب هر نوع و شکلی برای آمه زایکو خود، خوردن آن برای شما سخت خواهد بود، این امر به دلیل خوش مزه بودن این آب نبات نیست بلکه آمه زایکو آن قدر زیبا است که دلتان نمی آید آن را بخورید.