نگرانی عمده معماران نظم موجود جهانی از فردای انتخابات آمریکا چیست؟ - بازی ناتمام

از پروفایل ما kalarena دیدن نمایید.

گروه بین الملل خبرنگاران- آمریکا طی ماه های اخیر در روبروه با بحران کرونا و به دلیل اقدامات غیر علمی و شتاب زده در قبال آن خسارت های جبران ناپذیری را متحمل شده است.

جدیدترین خبرها و تحلیل های ایران و دنیا را در کانال تلگرامی خبرنگاران بخوانید. (کلیک کنید)

از طرفی تظاهرات علیه نژادپرستی که جنس آن فاقد شفافیت سیاسی و صنفی است و بیشتر از شکاف اجتماعی عمیق حکایت دارد در آینده نیز تشدید خواهد شد و جامعه رنگین پوست را زیر فشار آپارتاید سفید در آمریکا برای ظهور و بروز خشونت های بیشتر و لجام گسیخته با این منطق دوباره به میدان خواهد آورد که نظام اجتماعی آمریکا به طور ساختاری رفاه شهفرایندان رنگین پوست را فارغ از تبعیض فرهنگی و تعصبات نژادی در نظر نگرفته است.

ناکارآمدی کاخ سفید در چاره اندیشی برای شرایط موجود سرعت افول آمریکا را تسریع نموده و دولت ترامپ را با بحران های دوگانه سیاسی و اجتماعی به ویژه در مهار کرونا و مدیریت سیاست های داخلی و خارجی روبرو ساخته و کار را برای کاندیدای پیروز در انتخابات 2020، جهت یافتن راه چاره برای چالش های کنونی و پیش رو بسیار سخت نموده است.

سیاست خارجی بدون راهبرد آمریکا که فقط به نفی پیمان ها و نهادهای بین المللی پرداخته و بی هدف بدون اینکه برنامه مشخصی را ارائه داده باشد به تخریب نظم دنیای پرداخته، فرصت قدرت نمایی در سیاست خارجی را گرفته و در داخل هم ارزش های آمریکایی را به حاشیه رانده و یک دولت ورشکسته و بدون برنامه که بدترین تجربه تاریخ معاصر آمریکا را رقم زده، باقی گذاشته است.

از سوی دیگر اقدامات غیر هماهنگ بین المللی و ملی گرایانه کشورها در مهار کرونا، رکود ادامه دار اقتصاد دنیای، وقفه در فراوری و توزیع کالاهای راهبردی و مصرفی، احیای حس فزونی سیاست های ناسیونالیستی و در ادامه آن بی اعتمادی کشورها در فضای همکاری های بین المللی، ساختار لیبرالیستی نظم موجود دنیای را هم دچار سردرگمی نموده و مسائل خود ساخته آمریکا را دو چندان نموده است.

در حال حاضر آمریکا دچار شرایطی شده که بسیاری از کشورها مهم نیست چه کسی برنده انتخابات نوامبر خواهد شد، بلکه این مهم است که افول آمریکا با ترامپ یا بایدن تا کجا ادامه خواهد یافت.

کشورهایی که در رقابت با آمریکا هستند، عمدتا در این انتخابات به انتظار تبعات شکاف های سیاسی و اجتماعی آمریکا نشسته اند که پیروزی ترامپ، تداوم بحران کرونا، تظاهرات ضدنژادپرستی و در نهایت مقاومت های دنیای می تواند آثار آن را عمیق تر کند.

شاید از این پس برای چین، روسیه و کشورهای محور اروپایی مانند آلمان، فرانسه و انگلیس، بیش از آنکه چه کسی رئیس جمهور آمریکا گردد، رویکرد سیاست خارجی آمریکا مهم تر باشد، زیرا هم ادامه ترامپیسم و هم سیاست های انقباضی دموکرات ها در تعاملات دنیای به روینمودهای بین المللی مبتنی بر پیمان ها و نهادهای بین المللی بی توجه است.

در چنین شرایطی هر کشوری برای حفظ منافع و بقاء خود در جامعه دنیای به دلیل عدم پذیرش سیاست های ملی گرایانه و یا انقباضی آمریکا، منطقا سراغ کشورهای قدرتمند و بازارهای مطمئن تر خواهد رفت که قطعا ساختار کنونی دنیا را با تغییرات عمده ای روبرو خواهد ساخت.

نکته آنکه؛ برای نظام سیاسی آمریکا هم فارغ از نتیجه انتخابات، بازگشت به مناسبات بین المللی قبل از انتخابات 2016 آسان نخواهد بود.

برای متحدین اروپایی آمریکا نیز تنش های ناشی از بی تدبیری دولت ترامپ در امور سیاست خارجی و امنیتی حتی با شکست ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری رفع نخواهد شد و برای آنها بازگشت به دوره قبل از روابط تخریب شده فرا آتلانتیکی سخت تر خواهد شد و این در حالی است که در مقابل، تنظیم مناسبات آنها با سایر قدرت های عظیم دنیا مانند چین و روسیه بسیار آسانتر است.

به بیان دقیق تر؛ پرسش مهم و نگرانی اصلی دیگر بازیگران نظم موجود این است که حتی با فرض پیروزی بایدن اگر رویکرد سیاسی، مالی و امنیتی آمریکا نسبت به مناسبات بین المللی به دلیل تحولات اخیر ملی گرایانه در آمریکا با تغییرات جدی روبرو نگردد و باز هم دولت آمریکا از همکاری های مبتنی بر تعاریف و قواعد بین المللی متاثر از چندجانبه گرایی فاصله بگیرد، چه خواهد شد؟

بدیهی است در چنین شرایطی ساختار سیاست داخلی و خارجی آمریکا از جانب هر دو حزب جمهوری خواه و دموکرات در معرض تغییرات جدی قرار می گیرد و متقابلا رقابت و یا مقابله دنیای با سیاست های آمریکا شکل جدیدتری پیدا می نماید، ضمن اینکه کشورها متناسب با رفتار و عملکرد آمریکا در مناسبات دنیای و دو جانبه راهبرد مناسبات خود با واشینگتن را تعریف و تدوین خواهند کرد.

این به این معنا است که، کشورهای اروپایی که بیش از نیم قرن متحد راهبردی آمریکا در ناتو و روابط ترانس آتلانتیک بوده و برای فروپاشی شوروی و نظام های کمونیستی مانند چین سال ها هزینه نموده اند، حال در چشم بر هم زدنی باید مسکو و پکن را به عنوان شریک راهبردی بپذیرند و با معیارهای مبتنی بر قواعد روسی ـ چینی سبک زندگی سیاسی و امنیتی خود را تغییر دهند.

در چنین شرایطی؛ این کشورها باید برای ارزش های غربی مبتنی بر لیبرال دموکراسی تعاریف و قواعد جدیدی را در چارچوب راه چاره های ملی متناسب با ارزش های روسی و چینی تدوین نمایند!

از سویی؛ اگر در ادامه تحولات جاری، درون گرایی آمریکا بعد از انتخابات 2020 به قوت خود باقی بماند و اتحادیه اروپا نتواند هم چون گذشته از مزایای مالی و امنیتی معطوف به مناسبات خود با آمریکا بهره گیرد، دولت جدید آمریکا باید خود را برای چالش با اروپا و دیگر کشورهای دنیا بر سر یک نظم جدید دنیای آماده کند.

نکته آنکه؛ ریل گذاری دولت ترامپ بر اساس دستورالعمل های اتاق فکرهای پیمانکار کاخ سفید مانند بنیاد دفاع از دموکراسی ها (FDD) و... با تدوین راهبردهای تهاجمی و یکجانبه گرایانه به گونه ای است که حتی اگر جو بایدن هم پیروز گردد، باز هم معلوم نیست شرایط کنونی به آسانی قابل تغییر باشد.

این نخستین بار در تاریخ معاصر است که فرایند افول یک قدرت عظیم مانند آمریکا که رئیس جمهور آن بدان دامن زده، می تواند رابطه آمریکا و سایر کشورهای دنیا را با وجود روابط راهبردی مالی و یا امنیتی، دچار چنان مسائلی کند که نظم دنیای را از محور خود خارج و یک رکود مالی درازمدت را بر کشورهای دنیا تحمیل نماید.

منطق این گزاره نیز کاملا روشن است، چه، در امتداد افول هژمونی آمریکا و به تبع آن شکستن نظم موجود دنیای، ناسیونالیسم و افراط گری های ملی و ایدئولوژیک دنیا را در خواهد نوردید و پیمان ها و نهادهای بین المللی حاصل از دو جنگ دنیای را به عنوان ارکان اصلی نظم موجود از بین خواهد برد و مسابقه تسلیحاتی بی پایانی را که زمینه ساز کشتار های جمعی است بر دنیا حاکم خواهد ساخت.

جدیدترین خبرها و تحلیل های ایران و دنیا را در کانال اینستاگرامی خبرنگاران بخوانید. (کلیک کنید)

بر این اساس؛ انتظار بازیگران اصلی نظم موجود این است که کاندیدای پیروز انتخابات 2020 به ارزش های لیبرال و نظم برخاسته از انگاره های لیبرال دموکراسی که سال های سال سروری آنان بر دنیا را تضمین نموده، بازگردد.

منبع: نورنیوز

.